کعبه زرتشت یکی از بناهای اسرارآمیز دوران هخامنشی و ساسانی است که با سنگ‌های عظیم یکپارچه ساخته شده است.
این سازه چهارضلعی با پلان مربعی و دیوارهای بلند، نمادی از استحکام و پایداری در معماری باستانی ایران است.
در طراحی آن از سنگ‌های تراش‌خورده با اتصالات دقیق بدون ملات استفاده شده که نشانگر دانش مهندسی پیشرفته آن دوران است.
پلکان شیب‌دار به عنوان مسیر دسترسی، ارتباطی مستقیم میان زمین و فضای مقدس بالایی ایجاد می‌کند.
سقف هرمی شکل، بارزترین بخش سازه است که علاوه بر زیبایی، عملکرد سازه‌ای دارد.
سادگی حجمی بنا در عین حال پیچیدگی معنایی آن را تقویت کرده و به نوعی رازآلودگی می‌افزاید.
این بنا نه تنها معماری، بلکه هویت و باورهای آیینی دوران باستان را بازتاب می‌دهد.
کعبه زرتشت الگویی ماندگار از تلفیق تقدس، استواری و زیبایی در معماری ایرانی است.