آرامگاه دو کمال، اثری ارزشمند در بافت تاریخی تبریز است که تلفیقی از هنر معماری ایرانی–اسلامی را به نمایش می‌گذارد. این بنا با استفاده از الگوهای هندسی منظم و حیاط مرکزی، فضایی معنوی و آرامش‌بخش ایجاد کرده است. استفاده از مصالح بومی، همچون آجر و کاشی، باعث پیوند عمیق بنا با هویت محلی شده است. چهار ایوان اطراف صحن، علاوه بر تامین تناسب فضایی، نمادی از توازن و تقارن در معماری اسلامی به شمار می‌آیند. در طراحی مجموعه، اصل سلسله‌مراتب فضایی به وضوح رعایت شده و ورودی‌ها با شکوه خاصی معرفی می‌شوند. فضای سبز پیرامون بنا و محورهای آبی، روحی تازه به محیط بخشیده‌اند. ترکیب حجم‌های ساده و قوس‌های متنوع، بیانگر زیبایی و خلوص معماری ایرانی است. در مجموع، این آرامگاه نه تنها یادمان بزرگان فرهنگ و هنر، بلکه الگویی شاخص از معماری سنتی با رویکرد هویتی محسوب می‌شود.