اقلیم و معماری رابطه‌ای تنگاتنگ دارند که از دیرباز شکل‌دهنده فرم، مصالح و شیوه ساخت بناها بوده است. در گذشته معماران با شناخت دقیق شرایط اقلیمی، فضاهایی طراحی می‌کردند که بدون نیاز به فناوری‌های پیچیده، آسایش حرارتی و زیست‌پذیری را فراهم می‌ساخت. انرژی در معماری به معنای مدیریت هوشمند منابع برای کاهش مصرف سوخت‌های فسیلی و افزایش بهره‌وری ساختمان است. در این رویکرد، طراحی بر پایه نور طبیعی، تهویه مناسب و استفاده از مصالح بومی، نقش کلیدی دارد.امروزه با گسترش فناوری‌های نوین، موضوعاتی مانند انرژی‌های تجدیدپذیر، معماری پایدار و ساختمان‌های کم‌مصرف به اولویت تبدیل شده‌اند. ارتباط اقلیم و معماری نه تنها در کاهش مصرف انرژی مؤثر است بلکه کیفیت زندگی ساکنان را نیز ارتقا می‌دهد. معماری هوشمند، با بهره‌گیری از داده‌های اقلیمی و سیستم‌های کنترلی پیشرفته، تلاش می‌کند تا تعادل میان طبیعت و انسان را حفظ کند. در نهایت، توجه به اقلیم و انرژی در معماری آینده‌ای سبزتر و پایدارتر برای سکونتگاه‌های بشری رقم خواهد زد.