معماری
عمران
سازه
تاسیسات برق و مکانیک
شهرسازی و طراحی شهری
زمین شناسی و جغرافیا
مرمت ابنیه تاریخی
🔹 معماری آبانبارها و یخدانهای تاریخی ایران، نماد هوشمندی ایرانیان در مدیریت منابع آب و سازگاری با اقلیم خشک و نیمهخشک کشور است. این سازهها با بهرهگیری از اصول بومی، مهندسی دقیق، و مصالح سنتی چون خشت، گل، سنگ و آجر، در دل شهرها و روستاها ساخته میشدند تا ذخیرهسازی آب و یخ را در فصول گرم امکانپذیر کنند.🔹 آبانبارها اغلب دارای مخازنی بزرگ در زیرزمین، بادگیر برای خنکسازی و سردرهای آجری زیبا بودند که نهتنها عملکردی، بلکه زیباشناسانه نیز طراحی شدهاند. دسترسی به آب از طریق پلکانهایی معروف به «پاشیر» صورت میگرفت و در بسیاری از موارد، این مکانها به مراکز اجتماعی و مذهبی نیز تبدیل میشدند.🔹 یخدانها نیز با بهرهگیری از سایهاندازی دقیق، جهتگیری شمالی، و دیوارهای قطور، یخهای زمستانی را تا تابستان نگه میداشتند. ساختار مخروطی شکل آنها با سقفهای گنبدی و مخازن عمیق زیرزمینی، تضمینکننده پایداری دمای پایین بود.🔹 این سازهها نهفقط کارکردی اقتصادی و زیستمحیطی داشتند، بلکه جلوهای از تعادل میان انسان، طبیعت و فناوری سنتی محسوب میشوند و امروز بهعنوان گنجینههایی ارزشمند در معماری پایدار ایران مورد توجه قرار دارند