بقعه پهلوان محمود، مشهور به پوریای ولی، یکی از آثار شاخص معماری اسلامی در آسیای میانه است که ریشه در سنت‌های ایرانی–تیموری دارد. این بنا با ترکیب معماری آرامگاهی و مسجدی، جلوه‌ای از شکوه معنوی و هنری دوران تاریخی خود را بازتاب می‌دهد. استفاده از آجر و کاشی فیروزه‌ای، فضای بنا را با آرامش و روحانیت درآمیخته است. گنبد فیروزه‌ای بزرگ، به‌عنوان نماد آسمان، بر فراز بقعه جلوه‌ای بی‌همتا ایجاد کرده است. ایوان مرتفع ورودی با قاب‌های هندسی و تزئینات ظریف، نقطه کانونی بنا به شمار می‌رود. حجره‌ها و فضاهای جانبی در اطراف حیاط مرکزی، نشان‌دهنده کارکردهای آموزشی و معنوی بقعه هستند. معماری این مجموعه به‌گونه‌ای طراحی شده که همزیستی فرم، ساختار و معنا را به بهترین شکل بیان می‌کند. در مجموع، این اثر نمونه‌ای ارزشمند از تداوم معماری اسلامی در پیوند با فرهنگ ایرانی است.