نقشه اتوکد مدارس تاریخی ، مدارس علمیه

🔸 معماری مدارس تاریخی علمیه ایران، تبلوری از خرد، هنر و عرفان شرقی است که در بستر تاریخی شهرهایی چون اصفهان، قم، شیراز، مشهد و کاشان رشد یافته و بازتابی از پیوند آموزش دینی با اصول زیباشناسی ایرانی-اسلامی به شمار می‌رود. این مدارس، اغلب در بافت تاریخی و پیرامون مراکز مذهبی شکل گرفته‌اند و به لحاظ کالبدی، تابع اصولی چون محرمیت، تقارن، هندسه متقارن، آرامش فضایی و سلسله‌مراتب فضایی بوده‌اند. 🔸 در هسته اصلی معماری این مدارس، حیاط مرکزی قرار دارد که قلب تپنده‌ی فضاست؛ اطراف این حیاط حجره‌هایی برای طلاب تعبیه شده که به‌صورت منظم در پیرامون چهار ضلع شکل می‌گیرند. در محورهای میانی معمولاً ایوان‌هایی باشکوه ساخته می‌شد که گاهی به شبستان یا مدرس اصلی منتهی می‌شدند. این چینش، نوعی هماهنگی میان فضای آموزشی، استراحتگاه طلاب، و فضای عبادی برقرار می‌ساخت. 🔸 عناصر تزئینی به‌کار رفته در این مدارس نظیر کاشی‌کاری هفت‌رنگ، مقرنس‌کاری، آجرکاری ظریف، خطاطی‌های قرآنی و اشعار حکمی، نه‌تنها کارکرد زیبایی‌شناسانه دارند بلکه جنبه معنوی و معرفتی فضا را نیز تقویت می‌کردند. مصالح به‌کاررفته نیز عمدتاً بومی و پایدار بوده و با اقلیم منطقه تطابق داشته‌اند.