فهرست مطالب
-
موقعیت و نقش بنا در کشور
-
موقعیت و نقش بنا در محله
-
بررسی دسترسی‌های قدیم و جدید محله
-
خیابان سپه (امام خمینی)
-
خیابان ناصر خسرو (ناصریه)
-
خیابان ۱۵ خرداد (بوذر جمهوری)
-
خیابان خیام (جلیل‌آباد)
-
نحوه استفاده و زیست در بنا
-
مستند‌سازی و رلوه وضع موجود بنا
-
سیرکولاسیون داخلی بنا
-
پلان‌ها
-
مقاطع
-
بررسی تزئینات به کار رفته در بنا
-
تزئینات گچی
-
تزئینات سنگی
-
تزئینات چوبی
-
تزئینات در و پنجره‌ها
-
تزئینات کاشی
-
جرزها و ستون‌ها
-
یکی از تویزه‌های اصلی از داخل
-
تویزه جنوبی بنا (دید از بیرون)
-
جانمایی موقعیت نعل درگاه
-
سازه سقف
-
آسیب‌شناسی بنا
✨ معماری خانه ناصرالدین میرزا تهران
خانه ناصرالدین میرزا یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های معماری مسکونی دوره قاجار در تهران است که با ترکیبی از اصالت ایرانی و تاثیرات معماری اروپایی شکل گرفته است. این بنا نه‌تنها از نظر تاریخی ارزشمند است، بلکه از نظر فضاسازی و تزئینات نیز جلوه‌ای کم‌نظیر دارد.
از ویژگی‌های مهم معماری آن می‌توان به تقارن در پلان و نما اشاره کرد؛ اصلی که در معماری قاجار به‌وضوح دیده می‌شود. فضاهای اصلی همچون حیاط مرکزی، ایوان‌ها و اتاق‌های شاه‌نشین به گونه‌ای طراحی شده‌اند که هم کارکرد اقامتی داشته باشند و هم نمایشگر شکوه و جایگاه اجتماعی ساکنان بنا باشند.
تزئینات به‌کار رفته در بنا شامل گچ‌بری‌های ظریف، کاشی‌کاری‌های رنگین، شیشه‌های الوان در پنجره‌ها و نقاشی‌های دیواری است که نشان از توجه به هنر و زیبایی در کنار عملکردگرایی دارد. استفاده از چوب در درها و پنجره‌ها نیز جلوه‌ای گرم و انسانی به بنا بخشیده است.
از لحاظ سازه‌ای، این خانه بر پایه‌ی دیوارهای آجری ضخیم و تیرهای چوبی در سقف ساخته شده که علاوه بر استحکام، هماهنگی با شرایط اقلیمی تهران را تضمین می‌کند. همچنین وجود ایوان‌های ستون‌دار و طاق‌های جناغی، معماری ایرانی را به‌خوبی بازتاب می‌دهد.
به‌طور کلی، خانه ناصرالدین میرزا تلفیقی از سنت و تجدد است؛ جایی که شکوه معماری ایرانی با تاثیرات هنر اروپایی همسو می‌شود و اثری ماندگار از شکوه معماری شهری تهران در قرن نوزدهم پدید می‌آورد.