📑 فهرست مطالب
🎨 ویژگی‌های معماری و هنری
-
ویژگی‌های معماری و هنری خانه ناصرالدین میرزا
-
تامین آب خانه ناصرالدین میرزا
-
تامین نور
-
سرمایش و گرمایش بنا
-
تزئینات آجرکاری، کاشیکاری و چوبی
-
تزئینات گچی
-
حجاری
-
آینه‌کاری
-
تزئینات شیشه‌ای
📐 پلان‌ها و نماها
-
پلان طبقه همکف
-
پلان طبقه اول
-
نمای سرایداری
-
نمای اعیان‌نشین
-
مقطع شمالی – جنوبی
-
مقطع شرقی – غربی
🏗 ویژگی‌های ساختاری
⚠ آسیب‌شناسی و آسیب‌نگاری
⚙ اقدامات تاسیساتی
-
تاسیسات برقی
-
تاسیسات آبی
-
تاسیسات گرمایشی
-
تاسیسات سرمایشی
-
سیستم تهویه
🏙 پتاسیل‌ها و ضعف‌ها
معماری بنا
خانه ناصرالدین میرزا یکی از نمونه‌های شاخص معماری مسکونی دوران قاجار در تهران است که با ترکیب حیاط مرکزی، ایوان‌های ستون‌دار و اتاق‌های پنج‌دری هویت معماری ایرانی را به نمایش می‌گذارد. این بنا با الگوی درون‌گرا ساخته شده تا هم حریم خصوصی ساکنان رعایت شود و هم فضاهای داخلی از گرما و سرمای شدید مصون بماند.
مصالح اصلی بنا شامل آجر، گچ و چوب است که با مهارت خاصی در کنار هم قرار گرفته‌اند. آجرکاری‌های منظم، گچ‌بری‌های تزیینی و کاشی‌کاری‌های رنگی جلوه‌ای هنری به نما بخشیده‌اند. در بخش‌هایی از بنا می‌توان سقف‌های چوبی با نقوش سنتی و رنگ‌آمیزی ظریف را مشاهده کرد که از ویژگی‌های معماری قاجار به شمار می‌رود.
یکی از عناصر مهم در این خانه، پنجره‌های ارسی با شیشه‌های رنگی است که ضمن کنترل نور، فضای داخلی را با بازی‌های رنگی شاعرانه آذین می‌بندند. ایوان‌های عریض با ستون‌های خوش‌تراش در قسمت اصلی خانه قرار دارند و به شکوه بنا می‌افزایند.
سازمان‌دهی فضایی این خانه، شامل بخش اندرونی و بیرونی، نشان‌دهنده توجه معماران به جداسازی فضای خانوادگی از فضای مهمان‌پذیر بوده است. این الگو به گونه‌ای طراحی شده که علاوه بر زیبایی و تقارن، کارکرد و آسایش ساکنان را نیز تضمین کند.