مسجد جامع ابرکوه یکی از ارزشمندترین نمونه‌های معماری اسلامی و ایرانی است که در دوران شکوفایی هنر و اندیشه اسلامی بنا شده است. این مسجد نه تنها مکانی برای عبادت، بلکه نمادی از هویت تاریخی و فرهنگی منطقه به شمار می‌رود. ساختار اصلی آن بر اساس الگوی مساجد چهارایوانی شکل گرفته که هماهنگی و تقارن فضایی را به نمایش می‌گذارد. استفاده از مصالح بومی، تزئینات آجری و تناسبات هندسی، جلوه‌ای منحصربه‌فرد به بنا بخشیده است. این اثر معماری نشان‌دهنده تلفیق هنر اصیل ایرانی با روحانیت اسلامی است که در طول قرن‌ها پابرجا مانده است.
با توجه به نقشه معماری، این بنا دارای فضای مرکزی وسیع با گنبدخانه اصلی و ایوان‌های شاخص است که گرداگرد صحن قرار گرفته‌اند. در بخش‌های جانبی، شبستان‌های زمستانی و تابستانی طراحی شده‌اند که پاسخگوی نیازهای عبادی و اقلیمی بوده است. همچنین ورودی‌های متعدد با دسترسی‌های حساب‌شده، کارکرد اجتماعی مسجد را تقویت می‌کنند.