معماری مذهبی ایران همواره بازتابی از هنر، فرهنگ و هویت مردمان این سرزمین است.
مساجد دوره صفوی با دقت در تناسبات، هندسه و تزئینات، تجلی‌گر اوج شکوفایی معماری اسلامی می‌باشند.
مسجد شاه صفی در شوشتر نمونه‌ای از هماهنگی فضاهای عبادی و اجتماعی است.
سازماندهی فضایی در این بنا نشان از توجه به نیازهای عبادی و عملکردی مردم آن دوران دارد.
ایوان‌ها و شبستان‌ها در کنار حیاط مرکزی، قلب تپنده معماری مسجد را تشکیل می‌دهند.
مصالح بومی و فنون ساخت آن دوره به وضوح در طراحی و اجرا مشاهده می‌شود.
ریتم تکراری ستون‌ها و قوس‌ها وحدت فضایی کم‌نظیری را پدید آورده است.
این مسجد، میراثی زنده از پیوند تاریخ و معنویت در کالبد معماری ایران است.