خانه سلماسی تبریز که امروز با نام موزه سنجش شناخته می‌شود، نمونه‌ای درخشان از معماری بومی اقلیم سرد آذربایجان است که با تلفیقی هنرمندانه از فرم‌های سنتی و جزئیات کاربردی ساخته شده است. این بنای تاریخی در دل بافت کهن تبریز جای گرفته و با معماری درون‌گرا، هندسه متقارن و محوریت حیاط مرکزی، ترکیبی از سکون، نور و عملکرد را به نمایش می‌گذارد.
پلان خانه بر اساس الگوی چهارصفه‌ای شکل گرفته و با اتاق‌هایی با درب‌ها و پنجره‌های چوبی مشبک، ایوان ستون‌دار، و ورودی با قوس جناقی، به سبک زندگی اصیل ایرانی اشاره دارد. معماری این بنا با توجه ویژه به کنترل اقلیم، از دیوارهای ضخیم، پنجره‌های کم‌تعداد در جداره‌های بیرونی، و بازشوهای گسترده به حیاط مرکزی بهره می‌برد. تبدیل این خانه به موزه سنجش، ارتباطی معنادار بین تاریخ معماری و علم اندازه‌گیری ایجاد کرده و کارکردی فرهنگی-آموزشی بدان بخشیده است.