مدارس تاریخی ایران همواره محل پیوند دانش و فرهنگ بوده‌اند و معماری آن‌ها نقشی آموزشی و هویتی ایفا می‌کرده است.
مدرسه خیرآباد با حیاط مرکزی و حجره‌های پیرامونی نمونه‌ای شاخص از معماری آموزشی سنتی ایران محسوب می‌شود.
سازماندهی فضایی بنا بر پایه آرامش، تعامل و آموزش شکل گرفته و هر فضا کاربردی ویژه داشته است.
تزئینات آجری، طاق‌های ضربی و ایوان‌های ساده اما با شکوه، ساختار بنا را شکل داده‌اند.
مصالح بومی شامل آجر و ملات آهکی، هویت ماندگار بنا را تضمین کرده‌اند.
ایجاد ارتباط بصری میان حیاط و فضاهای آموزشی، نوعی شفافیت فضایی را به وجود آورده است.
سیرکولاسیون درونی مدرسه با سادگی و وضوح طراحی شده تا پاسخگوی نیازهای آموزشی باشد.
این بنا گواهی زنده از اهمیت علم و فرهنگ در تاریخ معماری ایران است.