فرودگاه بین‌المللی امام خمینی نمونه‌ای از معماری عملکردگراست که همزمان با زیبایی بصری، کارایی را نیز در اولویت قرار داده است.
طراحی پوسته‌ی خمیده‌ی ترمینال‌ها علاوه بر ایجاد ریتم در نما، حس پویایی و حرکت را به فضا القا می‌کند.
فرم کلی مجموعه با الگوی پرواز هماهنگ شده تا ارتباط مستقیم میان معماری و کارکرد برقرار شود.
پلان باز و وسیع، امکان جابه‌جایی روان مسافران و مدیریت ترافیک هوایی را ساده‌تر کرده است.
برج مراقبت به‌عنوان نماد شاخص معماری فرودگاه، نقش هدایت و کنترل را به صورت بصری نیز برجسته می‌سازد.
توازن میان فضای سبز داخلی و باندهای پرواز نشان از توجه به پایداری و دیدگاه محیطی طراح دارد.
ترمینال‌ها به شکلی طراحی شده‌اند که بیشترین دسترسی را برای هواپیماها به گیت‌ها فراهم سازند.
معماری این پروژه با ترکیب عملکرد، زیبایی و ایمنی به الگویی برای فرودگاه‌های مدرن تبدیل شده است.