موضوع معماری نشاندهندهی یک آبانبار چهار برکهای است که اجزای اصلی آن عبارتند از:
-
گنبد مرکزی با فرم نیمکرهای
-
چهار بازوی شعاعی متصل به گنبد
-
ورودیهای متناسب در هر برکه
-
دیوارهای ضخیم برای ذخیرهسازی طولانیمدت آب
-
تقارن هندسی در طراحی چهارگانه
-
حجمی استوار و منظم در بدنه اصلی
-
کارکرد چندگانه در بخشهای مجزا
-
سازماندهی دقیق در ارتباط میان برکهها و گنبد
جمعبندی
این اثر معماری، تلفیقی از کارکرد، زیبایی و نوآوری در ساختار آبانبارهای ایرانی است. بررسی و تحلیل آن، پلی برای درک عمیقتر از هنر و مهارت گذشتگان در سازگاری با اقلیم خشک و بیآب ایران خواهد بود.