مدرسه رشدیه تبریز یکی از مهم‌ترین نمادهای تحول معماری آموزشی در ایران است.
این بنا با ترکیب سنت معماری ایرانی و نیازهای نوین آموزشی طراحی شده است.
حیاط مرکزی با هندسه منظم، نقش محوری در سازمان‌دهی فضاها ایفا می‌کند.
کلاس‌ها در پیرامون حیاط قرار گرفته‌اند تا ارتباط مستقیم با فضای باز برقرار باشد.
نورگیری طبیعی و تهویه از طریق بازشوهای متعدد، کیفیت محیط آموزشی را ارتقا داده است.
ساده‌سازی تزئینات در این مدرسه نشان‌دهنده تغییر رویکرد از زیبایی صرف به کارکردگرایی است.
نماها و جداره‌ها با ریتم منظم و تکرارپذیر پنجره‌ها، هماهنگی بصری ایجاد کرده‌اند.
این بنا تجلی نگاه نوین به آموزش، معماری و فرهنگ در اواخر قاجار و اوایل مشروطه محسوب می‌شود.