حمام‌های تاریخی ایران جلوه‌ای بی‌بدیل از مهارت معماران سنتی هستند که عملکرد، هنر و فرهنگ را در یک بنا جمع کرده‌اند. طراحی فضایی آن‌ها با توجه به اقلیم و فرهنگ محلی، ترکیبی از مسیرهای حرکتی منظم و بخش‌های عملکردی مجزا را شکل داده است. استفاده از طاق‌ها، قوس‌ها و گنبدها علاوه بر زیبایی، نقشی کلیدی در پایداری سازه‌ای ایفا می‌کند. جانمایی هوشمندانه فضاها سبب می‌شود تا کاربر با تغییر دما و رطوبت در هر بخش به تدریج تطبیق یابد. بهره‌گیری از نور طبیعی از طریق روزنه‌ها و سقف‌های گنبدی، فضایی دلنشین و آرامش‌بخش ایجاد می‌کند. استفاده از مصالح بومی مانند آجر و ملات، همخوانی کامل با محیط و دوام بالا را تضمین کرده است. ترکیب تقارن و تنوع فضایی باعث پویایی تجربه کاربر می‌شود. این آثار نه‌تنها فضاهای کاربردی، بلکه روایتگر تاریخ و فرهنگ مردم نیز هستند.