خانه شربت اوغلی، یا کمپانی، از شاهکارهای معماری مسکونی دوره قاجار در بافت تاریخی تبریز است. این بنا با پلان مستطیلی کشیده و حیاط مرکزی، نمونه‌ای از خانه‌های درون‌گرا و اقلیمی مناطق سردسیر است. استفاده از تزئینات آجری، پنجره‌های بلند با قوس‌های نیم‌دایره، و گچ‌بری‌های ساده اما باوقار، فضایی مملو از آرامش و تقارن پدید آورده است. جداسازی دقیق فضاهای اندرونی و بیرونی، گویای رعایت اصول اجتماعی و فرهنگی دوران قاجار است. جایگاه ایوان سراسری در میانه نما، هم زیبایی بصری ایجاد می‌کند و هم ارتباط فضایی را میسر می‌سازد. از لحاظ نورگیری، فضاها به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که بیشترین بهره را از نور طبیعی ببرند. حضور حوض در محور مرکزی حیاط، عنصر آب را به عنوان بخش جدانشدنی خانه‌های ایرانی تثبیت کرده است. این خانه نشان می‌دهد که چگونه عملکرد، زیبایی و بوم‌گرایی می‌توانند در یک طراحی یکپارچه ادغام شوند.